Het was toch iets heftiger dan ik dacht

Het begon eigenlijk een maand geleden ofzo. Ineens hoestte ik veel bloed op. Dit heb ik jaren geleden ook al gehad, dus geen paniek. De volgende dag bij de huisarts leek er niks aan de hand te zijn. Die hele week erna bleef het wel een beetje rommelen en slikte ik veel paracetemol.

Die maandag erna ben ik toch maar naar de huisarts gegaan om mijn ontstekingswaarde in het bloed te laten prikken. Die was hoog, dus een antibiotica kuur.  Die sloeg aan, alleen mijn hartslag en ademhaling bleven hoog. Op een gegeven moment werd dit belemmerend en ging ik weer paracetamol slikken. Verder voelde ik me wel prima. Op de dag dat ik opgenomen ben, ben ik zelfs nog naar de fysio geweest. Ondank de hoge hartslag voelde ik me wel redelijk oké. Mijn moeder had er toch geen goed gevoel over, dus die is meteen na het eten naar mij toe gekomen. Ze wilde dat ik toch even de controles door de zorg liet doen.

De saturatie (zuurstof) was wel laag, maar niet extreem verontrustend. Na een half uur zou ze terug komen en nogmaals meten en indien nodig de huisartsenpost bellen.

In de tussentijd kreeg ik het extreem koud en zat ik helemaal te schudden. Ik had het ook heel benauwd. De laatste saturatie die we konden meten was 66, en toen ging het nog niet eens heel slecht.  Hierna was de saturatie onmeetbaar, omdat mijn vinger zo koud was.

Toen we de zorg belden, hebben zij meteen 112 gebeld.

Tilburg was te ver rijden en de SEH was dicht wanwege een stroomstoring. Dus toen ben ik met spoed naar Den Bosch gebracht. Na op de spoed antibiotica, vocht en zuurstof (15L per uur) te hebben gehad ben ik naar de long afdeling gebracht, daar kreeg ik nog eens heel veel   vocht. Gelukkig was mijn temperatuur ondertussen gezakt naar 39.4.

Ik had geen orgaaan falen of hoefde niet aan de beademing dus ik hoefde niet naar de ic. Ik mocht naar de normale longafdeling, omdat ik ook een longontsteking had.

Achteraf blijk ik een septische shock te hebben gehad. Een levenbedrijgende situatie waarbij de bloedvaten verwijden door een ontstekingsreactie (bij mij een longontsteking), hierdoor daalt de bloeddruk en komt er te weinig zuurstof bij de vitale organen, waardoor deze kunnen afsterven.

Gelukkig wist ik dit alles pas veel later. En ook  dat het risico op overlijden 30-50% was…

Om mijn bloeddruk omhoog te krijgen, bleven ze maar vocht geven via het infuus. Hierdoor moest ik op een gegeven moment wel 4x plassen ‘s nachts. Ik werd er helemaal gek van!

Een paar dagen later kreeg ik ‘s avonds ineens een hele erge stekende pijn op mijn rug. Dit werd de volgende ochtend meteen goed onderzocht. Ze hebben 2x bloed geprikt.  ‘s middags hoorde ik dat ze toch een scan wilde laten maken, om te kijken of er een longembolie zat. Dit leek zo, maar omdat ze mij in mijn situatie niet meteen bloedverdunners wilde geven, hebben ze nog een controle scan gemaakt. Hier was niks meer op te zien, dus ze denken dat de pijn kwam door geïrriteerd longslijmvlies ipv een longembolie.

Een dag later (zaterdag), na 4,5 dagen, waren alle waardes weer normaal en mocht ik met een orale antibioticakuur weer naar huis toe.

Thuis ontdekte ik pas dat dit een septische shock was, en hoe ernstig dat kan zijn…

Ik dacht nog steeds dat ik een longontsteking had gehad, waar ik gewoon heel heftig op reageerde. Toen de ambulance onderweg was zei mijn moeder wel de hele tijd: “hier blijven, niet dood gaan”. En ik vond dat nog overdreven. Ik dacht: het zal allemaal wel meevallen!