22 Maart word ik voor zes weken opgenomen in de Hoogstraat.
In dit revalidatiecentrum gaan ze kijken naar de canule. Hier is in die vier jaar nooit iets mee gedaan. Niemand durfde dit. Dit terwijl ik in die jaren toch echt veel sterker ben geworden en veel meer kracht in mijn longen heb gekregen. Wel weet ik dat mijn stembanden ook flink zijn aangedaan. Dus we zullen het zien. Ik heb in ieder geval geen verwachtingen. Hoop natuurlijk altijd. Drie jaar geleden werd er gezegd dat de kans dat de canule er ooit uit zou gaan erg klein was. Nou was de kans op een hersenbloeding ook erg klein en die heb ik ook gehad! Nou zegt mijn gevoel dat die kans nu wel een heel klein beetje groter is. We gaan het meemaken.
Verder gaan ze ook kijken naar mijn zelfstandigheid in de transfer van stoel naar bed en van bed naar de stoel. Dit gaat al redelijk. Zeker met mijn nieuwe rolstoel denk ik dat het makkelijker zal gaan.
Gelukkig heb ik die rolstoel precies op tijd gekregen. Ik moest er wel even op wachten, maar dan heb je ook wat..
Vanuit Apeloorn was het een hele volksverhuizing, en dan staat er nog veel van mij in mijn kamer, want na het revalideren kom ik hier gewoon weer terug.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel een beetje tegenop zie. Weer nieuwe verpleging waar ik weer aan moet wennen en zij mij. Door het niet kunnen praten is dit nog eens extra lastig.
