Ik heb het dit weekend ook weer meegemaakt. Als ik thuis ben laat ik altijd met de oude elektrische rolstoel de honden uit. Wanneer ik mijn jas alleen al aandoe worden ze helemaal hysterisch. Het bevalt dus blijkbaar goed. Ik heb een klein riempje van ik gok 50 cm. Deze zit aan de stoel vast, dus dan kunnen ze er mooi naast lopen. Of althans, dat is de bedoeling. Ik was afgelopen zaterdag ongeveer 1km van huis met Puck. Toen liep Puck ineens een paar meter van me af. Gelukkig niet op straat. Ik heb hem een tijdje geleden geleerd op de toeter te reageren. Hierdoor kwam hij wel gelijk naar me toe en kon ik zijn gelukkig zijn riempje pakken. Maar toen? Wad in godsnaam moest ik doen? Ik was zo dom geweest om mijn mobiel thuis te laten, dus iemand waarschuwen ging niet. Normaal gesproken kom ik tig bekenden tegen die hoi zeggen, maar nu natuurlijk niet. Uiteindelijk is het me gelukt om de riem met rechts vast te houden. Met links kon ik dan rijden. Ik moest ook veel druk op mijn voeten houden, zodat ik niet uit de stoel zou vliegen. Toen was het maar hopen dat ik niemand met een hond tegen zou komen. Ik was dan ook echt onwijs blij om thuis te zijn.
Ik had de riem wel heel krampachtig vast gehouden. Hierdoor heb ik bijna vier dagen hevige spierpijn gehad. Dit is echt zo’n verhaal dat op het moment echt niet grappig was, maar later een goed verhaal is. Zo heb ik wel meer van die verhalen. Ook iets met een afgebroken autosleutel boven op een berg in Australië. Ook was er geen bereik op deze berg. Ik vond het op dat moment echt niet grappig. Nu is het echt een goed verhaal!