Eten en drinken doe ik al bijna drie jaar niet meer. Ik krijg sondevoeding. Op mijn buikwand zit een knopje met een directe verbinding naar de maag. Hierdoor krijg ik vier keer per dag voeding, water en medicatie. Het voordeel aan sondevoeding is dat je tijdens het ‘eten’ andere dingen kunt doen. Je voelt er niks van als de voeding inloopt. De eerste maanden na mijn hersenbloeding had ik een neussonde. Echt een onding, want als je ergens achter blijft hangen gaat hij eruit. Wat je wel voelt is hele warme of hele koude vloeistoffen. Dat ik sinds de hersenbloeding helemaal niks op heb is niet helemaal waar. Ik heb namelijk best veel waterijsjes ‘op’ deze zomer. Ik slikte het niet door, maar de vloeistof liep uit mijn mond op een handdoek. Helaas waren de perenijsjes niet geschikt. Deze plakten te veel. Ook heb ik een ijsje op, maar dat ijsje was echt enorm zuur. Heftig na bijna drie jaar niks proeven. Eigenlijk mocht dit niet, omdat de kans op een longontsteking te groot was. Gelukkig heb ik nergens last van gehad.
Je kunt ook alcoholische drank door de sonde spuiten. Het gevoel is dan het zelfde als bij iedereen. Alleen reageer ik er nogal heftig op, aangezien ik al zo lang niet gedronken heb.
In het revalidatiecentrum kreeg ik sondevoeding ter waarde van een michelinsterren maaltijd, maar dan proef je er niks van. Een fles van 1000ml koste namelijk ongeveer tachtig euro, en ik kreeg 1400ml per dag. Dus reken maar uit.
De flessen die ik krijg wijken trouwens enorm af in hoeveelheid. In een fles hoort 1000ml te zitten, maar eigenlijk altijd kunnen er drie porties van 350ml uit. Zeer bijzonder!
