Dit zal een blog worden met van alles en niet echt een onderwerp.
Toen Puck net bij ons was, moest hij ook in de nacht plassen. Ik denk dat ik rond 3 uur belde voor hulp. Papa heeft toen gelijk Puck laten plassen. Ondertussen dacht mama ook dat ze puck uit moest laten. Dus mama kennende moesten er eerst wat warme kleren aangetrokken worden. Wel met een badjas, 2 truien, snowboots en weet ik het wat allemaal wat nog meer ging ze naar beneden toe. Hier kwam ze papa tegen in zijn schaapjes boxershort en t-shirt. Ja zo had hij Puck net even laten plassen.
Als ik thuis ben douch ik elke ochtend. Onze douch beneden bestaat uit een handdouche en een regendouche. De regendouche gebruiken we nooit. Zo ook die ene keer. Er zat wat slijm in mijn canule, dit vermoeilijkt het ademhalen. Papa kon de binnencanule uitspoelen, omdat het slijm al heel hoog zat. Hij dacht dit onder de handdouche te doen, maar zette perongeluk de regendouche aan. Dus zowel papa als ik kregen een koude douch.
Door de sneeuw ben ik deze week bij mijn ouders gebleven. Het leek ons niet verstandig om te gaan glibberen. Ik zou een aantal keer fysiotherapie missen. We hebben vanuit het revalidatiecentrum een grote mat, waar we wat oefeningen op deden. Ondanks dat ik dit al maanden niet gedaan had, was er toch een duidelijke vooruitgang te zien. Puck hadden we maar vastgezet, want hij dacht dat we gingen spelen. Op een gegeven moment voelde ik een hele natte plek in mijn broek. Ik dacht eerst dat ik in een plasje van Puck was gaan liggen. Papa vroeg nog of ik het niet zelf was geweest. Waarop ik dacht: nou als ik net in mijn broek heb geplat, zonder dat ik het doorhad, ben ik toch wel ver heen. Wat bleek: het slangetje van de sondevoeding was open gegaan. Dan stroomt heel je maaginhoud naar buiten. En sondevoeding is echt mega plakspul. Dus maar even afspoelen onder de douch. En sorry Puck, dat ik jou in eerste instantie de schuld gaf!
Tijdens het schrijven van deze blog was mijn concentratie even weg. Dus ging ik iets van Puck oprapen. Ondanks dat ik dit al heel vaak gedaan had, ging het nu niet helemaal goed. Ik viel voorover uit de rolstoel. Ik heb me geen pijn gedaan, want ik kon me opvangen met mijn handen. Ik lag echt helemaal in een deuk om de situatie. Ondertussen stond er een pup op me die dacht dat we gingen spelen. Ik was alleen binnen, dus ik moest om hulp bellen. Dit ging echt heel soepel. Ik ben eerst op mijn rug naar de tafel geschoven. Zittend kon ik daar precies bij de bel. Papa schrok zich echt een hoedje toen hij binnen kwam en mij op de grond zag zitten. Later gebeurde dit nog een keer. Net “snel naar de bel” bij ter land, ter zee en in de lucht.
Toch wel het leukste deze week was dat mijn oom een frame voor op ski’s had gemaakt om de rolstoel achter de tractor te binden.