Ongeveer 1,5 jaar na de hersenbloeding heb ik voor het eerst gefietst op een duo-fiets. In het revalidatiecentrum heb ik ook een keer gefietst. In die tijd huurden we een fiets. Ik fietste in de weekenden thuis, ook fietste ik door de week ‘s avonds wel eens. Dit was een vrij simpele fiets. Ook heb ik destijds geoefend op een driewieler. Dit is helaas niet zo goed afgelopen, dus ik houd ik het maar bij een duo-fiets. Dat kost ook een stuk minder energie, doordat ik niet zo hoef op te letten.
Sinds het begin van dit jaar ben ik in het bezit van een gloed nieuwe supersonische duo-fiets. Het mooie aan deze fiets is dat hij elektrisch is. Hierdoor kan er een groter rondje worden gefietst.
Achter op de fiets kan een opklapbare rolstoel gemaakt worden. Hierdoor kan ik ook van de fiets af om bijvoorbeeld ergens op bezoek te gaan of een winkel in te gaan. Ook wordt het mandje achterop de fiets wel een gebruikt om te bezorgen.
Momenteel hebben we een nieuwe vaste plek om naartoe te fietsen. Namelijk het hertenkampje in Boxtel. Hier hebben ze witte Kangaroos met momenteel baby’s. Aangezien ik in Australië vooral doden Kangaroos naast de weg heb zien liggen is dit wel leuk.
Ik heb wel nog een doel met de fiets. Namelijk de accu in een rit leeg rijden. Dat wordt een hele uitdaging, want je kunt er ongeveer 36 km op fietsen.