pfff ik heb het weer meegemaakt hoorš ik was in mn eentje aan het mozaĆÆeken. Gaat het slotje van mijn armbandje vast tussen de al vast geplakte steentjes. Dus ik kon echt geen kant op en dat ding is heel groot. En roepen had ook weinig zin, want ik zat in een hoek van het gebouw. Een kleine kans dat iemand het zou horen. Dus ik dacht echt van shit, wat moet ik nuš¤£ Gelukkig had ik mijn mobiel bij me (vraag me niet waarom ik die ineens mee had genomen, ik neem hem namelijk nooit mee). Toen heb ik met rechts (aangedaane hand) met heel veel moeite mijn vader gebeld, en die heeft weer naar het verpleeghuis gebeld. En toen kwamen ze me reddenšš
Comments