Nepvrouw

Even een update hoe het gaat met de logopedie in Utrecht. In het kort gaat het langzaam vooruit. Slikken gaat steeds beter en ook makkelijker. Het is nog geen automatisme, maar ik vraag me af of dat überhaupt nog wel gaat komen.  Maar het positieve is dat tot nu toe mijn longen het goed trekken. Ik ben nu 24 uur per dag afgedopt. Dat wil zeggen dat de canule volledig afgesloten is en ik zoals ieder normaal mens moet ademen.’s Nachts vond ik dit eerst wel eng. Vooral omdat bij volledige ontspanning mijn tong de luchtpijp afsloot en ik geen adem kreeg. In eerste instantie heb ik dit op kunnen lossen door op mijn zij te slapen of de hoofdsteun van mijn bed omhoog te zetten. Nu lijkt het probleem verholpen te zijn. Ik denk dat mijn tongspier sterker is geworden, doordat ik nu meer ‘eet’. Over eten gesproken, dat zijn nog steeds fruithapjes. Wel meer hapjes en sneller achter elkaar. Thuis durf ik ook meer te experimenteren. Wel moet ik daarna goed ophoesten om mijn longen schoon te houden. En kauwen gaat niet.

Bij de therapie in Utrecht het ik deze week voor het eerst geoefend met een drinkbeker die doseert. Motorisch lukt dit (jeej), maar dan ook nog slikken tegelijkertijd is nog teveel gevraagd. Het zijn slokjes van 5ml. Dat lijkt niks, maar voor mij is dat al heel wat. Hopelijk lukt het me over een tijdje wel om 2 dingen tegelijk te doen. Je hoort altijd dat vrouwen twee dingen tegelijkertijd kunnen.

Voor nu ga ik rustig door met de therapie. Hoewel rustig…. Dit is echt oprecht het zwaarste wat ik in al die jaren gedaan heb! Mentaal dan. Met de taxi en therapietijden. Zo veel stress!

Ook praten gaat steeds beter. korte woorden dan. Als je de context weet, zijn die soms te verstaan. En dan kom je er pas achter hoe handig het is om soms ook wat te kunnen zeggen.