De afgelopen week was ik jarig. 25 jaartjes oud alweer. Een kwart eeuw maarliefst. Een dag waar ik niet zo veel waarde aan hecht. Tenminste voor zolang ik me kan herinneren dan. Blijkbaar vond ik het vroeger wel heel spannend. De avond voor mijn verjaardag moest ik dan altijd overgeven van de spanning. Later vond ik mijn verjaardag niet leuk meer. Ik was namelijk altijd jarig in de toetsweek. Hierdoor moest ik altijd leren. Toen ik ging studeren dacht ik dat het anders zou zijn. Maar niks bleek minder waar te zijn. Ik was namelijk altijd jarig in de tentamenweek, waardoor ik alsnog altijd moest leren.
Vanaf ongeveer mijn 18e vond ik het ouder worden ook niet meer leuk. Dit veranderden na mijn hersenbloeding, want voor altijd 22 zijn is ook maar niks. Ook dit jaar was mijn verjaardag erg leuk. Ondanks dat er nauwelijks bezoek mocht komen. Het leukste was toch wel het cadeau aan mezelf. Dit kost me wel een paar ribben uit mijn lijf, maar ik mis toch al een onderdeel uit mijn lichaam, dus die paar ribben maken ook niks meer uit.
p.s. De foto is van toen ik 23 werd.
